De gebroeders Van der Linden koesteren hun herinneringen
Je kan er niet omheen. De mannen Van der Linden wie kent ze niet halverwege Veghel – Mariaheide. Vriendelijk zwaaiend naar passanten die de residentie in de loop van de dag passeren. De tuinstoelen liggen nu nog opgeborgen in de winterstalling en zullen weldra hun vertrouwde plekje aan de voordeur weer innemen. Geen internet of soundbites, maar een aandoenlijke spruitjeslucht die het leven op de Voorhei bepalen. Toon Kortooms zou het ongetwijfeld anders duiden een heerlijke familie met een eerlijk verhaal.
Door: Peter Kuijpers
De Brotherhood of Man bestaat uit vier personen. Gerrit (73) Henk (68) Theo (65) en Benjamin Jos (59) Al snel blijkt dat Theo de woordvoerder van de groep is. Het gezin is veel groter dan we hier in de dampende keuken aantreffen. Theo legt het uit: “Ons gezin bestond uit dertien man. Onze vader Tinus en ons moeder Grada. We waren met zes meiden en vijf jongens. Ons Diny is veel te jong overleden op 42 jarige leeftijd. De rest is nog allemaal in leven en zijn getrouwd en wonen ergens in deze omgeving. Onze Gerrit is de nestor van ons gezin met zijn 73 jaar. Hij is wat minder fit dan de rest en gebruikt een rollator. “Ik ga een paar dagen in de week naar de dagbesteding in de Watersteeg” verteld hij vol trots. Gerrit is wat hulpbehoevend, maar krijgt de volledige verzorging van zijn broers. Henk: “We hebben voor Gerrit een traplift aan laten leggen. Hij kan moeilijk omhoog als hij naar bed gaat. De wijkverpleging komt hem nu in de morgen helpen met opstaan en verzorgen.” Met een zwaai opent Henk trots de deur en wijst naar de stoel die de oude dag van Gerrit zoveel aangenamer maakt.
Brand
De familie groeide op in De Leest (de List) Jos: “We woonden pal achter de BMW garage van Toon Hendriks. Tegenover ons was een houtzagerij van Toon Ketelaars. We waren een mooi gezin en werkten hard iedereen deed wat. De brand in 1959 bracht veel verandering. We moesten ander onderdak krijgen. Wij zijn via een paar adressen uiteindelijk in september 1960 in de voormalige boerderij van Janus en Narda Kuijpers aan Professor Openheim straat (voorheen Heuvelstraat ) beland.” Welke Veghelaar herinnert zich niet de platte kar met tuinstoelen waar de broers ruim zicht hadden op het drukke kruispunt van de Rembrandtlaan en Erpse weg waar ze niets ontging. Theo: “Ooit kwam daar Leontien van Moorsel (tegenwoordig Zijlaard-van Moorsel) voorbij (Ladies tour) uit Boekel. We hadden voor haar een spandoek opgehangen met de tekst: ‘Boer zoekt vrouw.’ Ze zag het en zwaaide naar ons. Overigens zijn daar wel meer wielerwedstrijden langs gekomen.”
Wegkopen
De verhuizing naar het huidige pand had nog al wat voeten in de bekende aarde. Theo: “Een projectontwikkelaar wilde alles wegkopen in die hoek. We hebben toen met wat bewoners daarover vergaderd. Maar de meesten wilden liever daar blijven wonen. Wij vonden het welletjes om te vertrekken, het had ook lang genoeg geduurd. We hebben op diverse plekken nog wat rondgekeken naar een andere woonplek. Uiteindelijk viel het oog op dit pand waar we nu wonen. In 2008 hebben we dit huis gekocht en wat dingen veranderd. Iedereen heeft zijn taak. Henk zorgt voor de boodschappen en is de baas aan het fornuis.
Liefdespad
DMV, tegenwoordig FrieslandCampina, was een belangrijke werkgever voor de familie. De vier broers hebben er allemaal tot aan het pensioen gewerkt. Zelfs een van de zussen, die is aangeschoven en woont in Beuningen, heeft bij DMV haar emplooi gehad. Typisch dat de vrouwen van het gezin allemaal zijn getrouwd. Ook broer Jan, die elders woont, was ooit getrouwd. Het liefdespad een teer onderwerp. Bij het woord alleen al stijgt er een hard gelach op. Theo: “Ik in ieder geval niet wat die anderen gedaan hebben weet ik niet, daar was ik nooit bij.” Henk: “Nee dat is niets voor ons, wij zijn gelukkig met elkaar. Ik heb ooit een auto gekocht waar de handelaar zei: ‘daar zijn de meisjes gek op Henk.’ Nou ik heb er nooit iets van gemerkt.” Een mooi bruggetje om bij de autosport uit te komen. Met name de autocross was populair in huize van der Linden. Jos: “Onze Henk en ik vertrokken er vaak samen met de caravan op uit om wedstrijden te zien.” De schrijfblok nadert inmiddels het karton we klappen hem dicht. Voldoende kopij, meer dan dat zelfs. Vooraf nog wel eens getwijfeld of er nog wel families zouden bestaan als deze. Goddank wel.