Madeira land van ‘obrigado’ en groene bergketens

Eind mei 2022 bezocht ik samen met mijn vriendin en haar zwager met echtgenote het Portugese bloemeneiland Madeira. Op een uurtje of vier vliegen van Amsterdam gelegen in de Noordelijke Atlantische Oceaan. Volgens Wikipedia op 700 kilometer ten westen van Afrika en 850 kilometer ten zuidwesten van de Portugese kust. Samen met Porto Santo en de zuidelijker gelegen Ilhas Desertas en de Ilhas Selvagens vormt het de archipel en autonome regio Madeira van Portugal. De grootste stad op Madeira en tevens de hoofdstad is Funchal.

Onze verwachtingen waren hoog gezien de positieve verhalen van eerdere bezoekers en beschrijvingen in de Marco Polo boekjes en andere reisinformatie. Het Christiano Ronaldo vliegveld ligt bij Santa Cruz en geeft afhankelijk hoe de wind staat een nadering waar het vliegtuig eerst een wijde bocht over zee moet maken. Waarom dit als ‘risicovolle landing’ staat genoteerd is me een raadsel. De ‘chauffeur’ van onze Tui 737-8K2 had er de minste moeite mee en plofte het vliegtuig keurig op het asfalt van de landingsbaan.  De zon lachte ons toe en dat hadden we in Nederland al een tijdje moeten ontberen. Dat Madeira een bloemeneiland is vind ik wat overdreven overigens. Hoog in de bergen wel met hele exotische soorten daarbij.

We hadden een rondreis geboekt met drie verschillende overnachtingen. Met onze huurauto was het 40 minuten rijden naar ons eerste hotel in Funchal. De hoofdstad van Madeira is zoals zoveel plaatsen op het eiland gesitueerd tegen een berghelling. Van afstand is dat al goed zichtbaar. Funchal telt  rond de 100.000 inwoners. Dorisol Estrelicia is de naam van ons hotel. Een elf verdiepingen hoog gedateerd hotel. Slim gemaskeerd door de flamboyante ontvangsthal met receptie. Wij kregen een kamer op de elfde (dus hoogste) verdieping met een werkelijk prachtig uitzicht over het stand en de zee. Een enorme steile klim was het naar de hotellobby. Voor mensen slecht ter been is Funchal geen aanrader. Het ontbijt was een dun zeventje. Druk en rommelig met lange wachtrijen voor de koffieautomaat. Voor het avondeten kozen we een van de vele en leuke restaurantjes die de stad rijk is. Wij vonden O Dragoeiro een aanrader.

Madeira heeft een mild stabiel klimaat tussen de 18 en 22 graden. Als je de mooie zandstranden van Spanje en de eilanden gewend bent valt Madeira tegen. Sterker nog die zijn er niet door de steile rotswanden en kliffen die die kust vormen. Wél op het eiland Porto Santo dat alleen per boot of vliegtuig bereikbaar is. Het is een echt wandeleiland met de vele Levado wandelingen die overal goed staan aangegeven. Levado’s zijn handmatig aangelegde betonnen waterafvoeren voor de regulatie van het regenwater. Ze lopen door de ruige natuur met prachtige wilde bloemen en je kan er langs of op wandelen. Het eiland heeft naar onze waarneming nog niet het echte massatoerisme en dat doet heel vriendelijk aan.

Op dag-2 bezochten we in Funchal de Gardin botanico de Madeira. Een juweeltje waar we met de bus naar toegingen na een heel steile klim. Daarna met de kabelbaan naar de tweede tuin Monte Palace Madeira en later met het tweede traject van de kabelbaan terug naar de boulevard. Een mooie tocht van zeker 20 minuten waar je nog de revenuen van de branden kon zien die daar in 2016 plaats vonden. Onder aan de boulevard was er een soort van bloemen optocht gaande met kleurrijke klederdrachten en oude mobielen.

Dag -3 Van Funchal naar Cabo Girao gereden op 589 meter met een uitkijkrots waar een glasplaten bodem inlag. Heel eng voor mensen als ik met hoogtevrees. Daarna doorgereden naar onze nieuwe bestemming in Sao Vicente over een mooie route langs steile bergwanden. Ons hotel Calamar aan de volle Atlantische Oceaan was een verademing in vergelijk met ons onderkomen in Funchal. Het ligt pal aan het strand en het geruis van de zee goed hoorbaar is. In het hotel gegeten voor een redelijke prijs met goed eten. Wat opvalt in Madeira is de mega lange spies waar het vlees mee van de BBQ komt. In elk restaurant zie je wel hangen bij het openvuur. Overigens wij vonden één spies per persoon veel te veel, maar wel leuk om te zien.

Dag-4 Mooie levada wandeling gemaakt van 7 km die we per toeval ontdekten. Daarna lekkere koffie gedronken en tosti gegeten in berghotelletje Bola Encumeada. Daarna door het hooggebergte gereden en gestopt op de top bij Cantinho do bom pastor in Paul da Serra. in het gemeentelijk graafschap Ponta do Sol Madeira is het grootste en meest uitgestrekte plateau van Madeira, Het hoogste punt is Pico do Paul op 1640 meter. We brachten boven nog even een bezoek aan het voormalige huis of pastorie van Pastor Cantinho Do Bom. We eindigde de dag in Porto Moniz een leuk toeristisch plaatsje waar je in zee kan zwemmen zonder in zee te hoeven gaan. Het golvenspel daar is een adembenemend schouwspel een echte aanrader. Weer terug door ontelbare tunnels naar het hotel.

Dag-5 Het is alweer woensdag wat gaat het snel hier op Madeira. Eindelijk een barman die ook Spaans sprak bij het ontbijt. We gaan vandaag op excursie met onze reisleider Duarte en twee Duitse jongens en een Canadees meisje. Het is mistig hoog in de bergen, dus ons uitzicht is soms beperkt. Mooie  vergezicht bij Fronteira en Koffie gedronken bij Bar Talhol e Churrascaria. Daarna de ruïnes van St George en naar Santana daar lekker gegeten bij Casa de tipicas. Via de Rum brouwerij  North Mils Distilery in Porto da Cruz naar Ponto Do Rosto het meest westelijke puntje van Madeira. Prachtig uitzicht. Hoogste tijd om terug te keren naar ons ons hotel in Vincente Calamar.

Dag-6 We maken ons op voor vertrek naar de voorlaatste verblijfplaats in Santana. Het huisje wat we krijgen toegewezen van een uiterst vriendelijke mijnheer heet Campo do Pomar. Onze medereizigers slapen boven wij krijgen de benedenverdieping. In de middag naar Pico de Ruivo op 1600 meter. Mistig nat en bewolkt. De lunch in bergrestaurant Achada Do Teixeira. Daarna weer van de berg afgedaald naar ons huisje verscholen in een leuke omgeving. Het avondeten bij Marcel Bistro in Santana is heerlijk.

Dag-7 De voorlaatste dag op Madeira ontbijten we in een soort huiskamer. Heel gezellig met een vriendelijk meisje dat eieren bak en voor de koffie zorgt. Het regent en rijden terug naar de andere kant van het eiland waar de zon schijnt. We brengen een bezoek aan het walvismuseum Da Baleia da Madeira in Caniçal. Kennis gemaakt met de inmiddels gestopte walvisvangst van vroeger. Daarna doorgereden via een mooi vergezicht naar Levad Velha of de PR11 Verada Dos Balcoes. Een vlakke tocht van een paar kilometer. Op het eindpunt is weinig of niets te zien vanwege de laaghangende bewolking. Nog even koffiegedronken, kapel bezocht en kaarsje opgestoken. Terug naar Santana en alvast inpakken. Opnieuw lekker gegeten bij Marcel Bistro.

Dag-8 De terugkeer naar Nederland. Auto ingeleverd, probleemloos ingecheckt en klaar voor take off. Tchau madeira, obrigado, tot ziens en wie weet tot ooit…