Onze reis naar Nieuw-Zeeland als volgers van Abel Tasman

Een reis naar Nieuw-Zeeland staat vermoedelijk bij velen nog hoog op het ‘to do’ lijstje. De veel te lange vliegreis is vaak een blok waar nog wel eens over nagedacht kan worden en natuurlijk de prijs. Een vakantie naar Nieuw-Zeeland was de wens van mijn vriendin Hettie, die zich deze reis voor haar pensioen cadeau wilde doen. Ik sloot me daar graag bij aan. Een verhaal van een fantastisch land, cycloon Gabriëlle, die we steeds twee dagen zijn voorgebleven, en het engeltje op onze schouders. Dat laatste vooral.

Door: Peter Kuijpers

De heenweg had een vliegtijd van 23 uur en terug was dat zelfs 25 uur. Het maakt overigens niks uit of je via Dubai naar Auckland vliegt of de anderen kant op via Vancouver of Los Angeles. Nieuw-Zeeland ligt pal onder ons. Je kunt alles zelf regelen, dat is mogelijk, maar wij kozen toch om met uitzondering van sommige excursies het te laten uitvoeren door Reisbureau De Wit in Veghel. Die hebben ons veel werk uit handen genomen en zij hebben de ervaring. De wintermaanden hier zijn in Nieuw-Zeeland en Australië de zomermaanden. Het tijdverschil is dan 12 uur. Makkelijke reken als jij in Nieuw-Zeeland om 7.00 uur wakker wordt is het in Nederland een dag terug 19.00 uur in de avond. Onze aankomst was de luchthaven van Auckland op het Noordereiland waar we een hotel geboekt hadden en onze huurauto de volgende dag op moesten halen. Het verhuurbedrijf van ons ging via Sunny Cars naar Europcar. Voor de goede orde wij rekenden de Nieuw-Zeeland dollar op 60 eurocent. Het grappig ogende geld is er in biljetten van 5,10, 20 en 50 dollar. We zijn gestart op het Noordereiland en het laatste gedeelte van onze reis was op het Zuidereiland.

Telefoon en huurauto
Het is verstandig om bij aankomst in (meestal) Auckland een telefoonkaartje te nemen. Je krijgt dan een eigen nummer. Ik kocht er een voor twee maanden omdat ons verblijf de maand overlapte. Bij het naar binnenlopen naar de grenscontrole staan de mannen en vrouwen van Vodafone al te wapperen met de kaartjes. Ze zetten het nog voor je in je toestel en je kunt bellen en appen. Ik heb een keer of tien naar Nederland gebeld en dat ging prima. Via WhatsApp kan natuurlijk ook. Bewaar je eigen kaartje goed dat heb je weer nodig als je naar Nederland teruggaat. Onze KIA Huurauto  was amper een jaar oud of jonger. Wij reden op Googel-maps dat werkte prima. Kaartje downloaden en rijden zonder gebruik van internet. In de auto nam het grote scherm het van de telefoon over.

De Maori's zijn nog belangrijk in Nieuw-Zeeland en laten dat graag zien 

Een stukje geschiedenis
De Maori’s waren de eerste inwoners van Nieuw-Zeeland. Zo staat het beschreven in de meeste boeken en op mooie wandplaten die in diverse musea te bezichtigen zijn. Rond 1300 kwamen ze opzoek naar voedsel in hun lange boten van de eilandengroep Polynesië. Vermoedelijk zette ze voet aan wal op de oostkust bij Waitangi op het Noordereiland, maar daar zijn meerdere lezingen over. De Nederlandse ontdekkingsreiziger Abel Tasman was de eerste buitenlander die het eiland aandeed. Erg succesvol was het niet. Bij twee pogingen werd steeds de helft van zijn bemanning vermoord door de Maori’s. Tasman gaf wél de naam aan het voor hem onbekende eiland: Nieuw-Zeeland. Het prachtige natuurreservaat met idyllische witte strandjes bij Kaiteriteri Beach is naar Abel Tasman vernoemd. De Engelse ontdekkingsreiziger James Cook was meer succesvol. Hij ging vele jaren later handeldrijven met de Maori’s en dat sneed hout. De eerste zet was gemaakt en de Engelsen kwamen massaal naar Nieuw-Zeeland toe. Er kwam een regering en het land ging zich vormen. De Maori’s zijn nog steeds belangrijk in Nieuw-Zeeland en in veel zaken betrokken. In regeringsgebouwen en musea staan alle aanwijzingen tweetalig vermeldt. Engels en in het Maori. In dat land mochten wij bijna vijf weken verblijven. Een verademing elke dag weer en daar willen we u graag deelgenoot van maken. 

Nieuw-Zeeland met het Noorder- en Zuidereiland

heerlijke vergezichten als je na het Noordereiland Picton op het Zuidereiland binnenvaart

Veerdienst
Nieuw-Zeeland telt 4,5 miljoen inwoners. Het kan best zijn dat je een halfuur aan het rijden bent en nog amper iemand bent tegengekomen. Ook maar zelden is het zoeken naar een parkeerplek. Het land telt drie grote steden. Christchurg op het Zuidereiland en Auckland en Wellington op het Noordereiland. Wellington is de hoofdstad waar ook de veerpont naar Picton op het Zuidereiland vertrekt en natuurlijk visa versa. Er zijn twee maatschappijen die de veerdienst uitvoeren. Bluebridge en Interislander. Er zijn avond- en dag overtochten. Laatste is een aanrader omdat de bootreis van 3,5 uur bij het binnenvaren van Picton op het zuidereiland hele mooie plaatjes geeft. Informeer wél goed waar je de huurauto in moet leveren en weer op moet halen. Dat kan per maatschappij verschillend zijn. De meeste huurauto aanbieders willen hun auto aan de veerpont terug en krijg je een nieuwe aan de andere kant. Wij boekten Bluebridge en was het in comfortabele stoelen relaxed reizen.

De veerpont maakt zich klaar voor vertrek naar Picton op het Zuidereiland 

Pahia
Onze rondtocht door Nieuw-Zeeland begon op donderdag 2 februari. Eerst nog iets vooraf en niet onbelangrijk: Op donderdag 26 januari werd vooral het Noordereiland getroffen door een vele uren durende wolkbreuk en dien gevolge vele modderstromen. Wegen liepen onder water en onder anderen het vliegverkeer op Auckland was dagen gesperd. De SH1 (hoofdweg naar het noorden) bleef niet schadevrij. Vijf dagen later was alles zo hersteld dat we onze reis konden aanvaarden. Al had het niet veel gescheeld of we hadden hem moeten cancelen. Vanuit ons President Hotel in Auckland de eerste kennismaking met de vaak smalle wegen en het links rijden. Dat was even wennen, maar naar gedurende de reis ging het goed. Vaak nog met omleidingen vanwege de schade door de regenval.  Onderweg nog een mooi strandje opgepikt en in de middag in Pahia de auto geparkeerd waar onze Riverside lodge was gevestigd. Een eenvoudige Backpackers Lodge met een gezamenlijke keuken. Riverside lodge is gelegen naast de mooie Haruru waterval. Een mooi gezicht met een vijf kilometer wandeling door het oerbos en de mangrovebossen naar Pahia.  Een echte aanrader. De tweede dag hebben we volledig besteed met een bezoek aan de Waitangi Treaty Grounds in Pahia. Opnieuw een aanrader mits je wat van cultuur houdt. Hoe leefden de Mahori’s? Hun boten liggen daar nog in goede staat of uitstekend hersteld. Verder in het park de historische plek bezocht en het huis waar Het Waitangi verdrag werd ondertekend in de landerijen rondom het huis van James Busby in Waitangi in de Bay of Islands. Het verdrag was een overeenkomst tussen de Maori’s en de Engelsen.  Alles is nog in originele staat en is te bezichtigen daar. De laatste dag was gereserveerd voor een boottocht naar het beroemde Motukokako hole in the rock. Veel dolfijnen gezien was leuk. Daarna afgezet op het eiland Otehei Bay met hele dure consumptieprijzen. Wat ons betreft had dat achterwege gebleven. Wel zagen we nog een grote pijlstaartrog zwemmen. Deed me meteen denken aan Australiër Steve Irwin, de krokodillen man, die na een steek van deze rog om het leven kwam. Overigens onze boot ging niet door het gat. Dat had gezien de afmetingen zeker ook niet gekund.

De donderende Haruru waterval vlak  bij onze lodge

The hole in the rock. met veel speelse dolfijnen (zie filmpje aan het einde)

Hottub
Op het moment dat de Nieuw-Zeelanders opgelucht ademhaalden na de fatale regen van de afgelopen week, verscheen er een nieuw onheilspellend bericht in de media. Een paar honderd kilometer ten westen van het Noordereiland meldde zich een cycloon die met grote snelheid op de Noordkant van het Noordereiland leek af te stevenen. De gifbeker bleek nog niet leeg voor de inwoners en aanwezige toeristen. Er ontstond voor ons een onzekere tijd, maar we zetten ons programma voort met een scherp oog en oor richting de nieuwsdiensten en Internet. De aanzwellende Cycloon die op Nieuw-Zeeland afstormde had inmiddels een naam gekregen: Gabrielle. De lieve schat zou een rode draad worden tijdens ons verblijf op het Noordereiland. We reden door het mooie gebied bij Openoni. Ooit leefde hier de dolfijn Opi die met de kinderen speelde. Hij overleed later, maar er is een standbeeld van hem aanwezig. Ook de fraaie hoge zandduinen vallen daarbij op.  De zon schijnt breed en we stoppen bij het Waipoua Kauri Forest. Wat een reuzebomen zijn daar te aanschouwen werkelijk prachtig deze woudreuzen eens van dichtbij te mogen aanschouwen. Sommigen zijn naar verluidt meer dan duizend jaar oud. Onze reis ging verder naar Hellensville een wat verpaupert dorpje waar onze Parakal Spring Lodge lag. We kregen een kamer met een hot tub. Daar zijn we maar meteen, een beetje murw van de lange reis die dag, ingedoken. Het aanwezige zwembad en onze hot tub worden gevoed door het warme water wat hier uit de vulkanische bodem komt. De nieuwsdienst van het land vertelt dat ´Gabrielle´ Nieuw-Zeeland in zicht begint te krijgen, maar lijkt af te gaan wijken.

Waipoua Kauri Forest met reuze bomen van 2000 jaar oud !

Geen sneeuw, maar hoge fraaie zandduinen bij Openoni

Coromandel
Ons volgende doel is Hahei op het schiereiland Coromandel.. Een Lange rit naar Tatahi Lodge Beach resort in Hahei. Onderweg zoon Henk opgepikt in Thames voor een lekkere lunch. Een prachtig strand lag voor ons. De volgende dag opnieuw naar de Coromandel voor de rit in de Diving Creek Railway. Mooi avontuurlijk ritje met de trein naar mooie uitzichten boven aan de berg. Je kon ook met de zipline naar beneden, maar dat kan je in Nederland ook en leek ons niet interessant. Op de terugweg nog naar Hotwater Beach geweest. Met de schop. Want een paar scheppen diep zou er al warm water zitten. Mooi niet en dat viel tegen. Het schijnt maar op één plekje te zijn bij een rots, maar die vonden we niet. Een dag later een boottocht geboekt die langs de indrukwekkende hoge Cliffs van Hahei voerde. Een van de beroemdste coven is toch wel ‘The cathedral’ De kathedraal, echt een indrukwekkende cove. Dan cycloon Gabrielle. Die heeft inmiddels besloten toch het Noordereiland te gaan bezoeken, wat weinig goeds voorspelt. Cross your fingers. Luidde het nieuwsbulletin.  

The famous cathedral ook via land bereikbaar

Geweldige rotspartijen waar ook filmopnamen zijn gemaakt voor de film Avatar

Gloeiwormen
De wind is die dag wat toegenomen. Zou Gabrielle ons gaan acherhalen? We rijden van HaHei naar Waitomo een afstand van 227 kilometer. Doel is de Waitomo Cave grotten waar ook de mooiste gloeiwormen zitten van Nieuw-Zeeland. Met een gids duiken we de indrukwekkende grotten in. Hele mooie stalactieten en stalagmieten en natuurlijk de gloeiwormen. En grote groepen hangen ze aan de wand en het plafond. Eenmaal weer buiten besluiten we daar de bekende Bushwalk te gaan doen. Hard stromende riviertjes en steile klimmetjes komen op ons af. In een van de donker grotten slaat een klein ongelukje toe. Te vroeg met je hoofd omhoog en aiiii tegen een rots. Gaatje in het hoofd en veel bloed. Hettie haalt haar oude vak van verpleegkundige weer van stal en legt een keurig drukverband. Na een paar dagen is er al niets meer van te merken. In de middag naar ons verblijf op het woodlynpark. Wij sliepen op een voormalige boot. Alles stond scheef zelfs je bed.  Eerst nog in Otorohanga boodschappen gedaan. Wat rondgewandeld op ons park en het vliegtuig, trein en hobithuis bekeken.

Een worstje voor Bobby, ruige stranden, en de Waitomo Cave grotten met gloeiworden/vvliegjes

Vulkaanuitbarsting
Om half negen van de ´boot úit het Woodlyn Park weggereden naar Whakatane. De route voerde langs mooie standen waar we onze lunch hebben verorberd. Het viel op dat er zich niemand bevond op de sprookjesachtige stranden. In Whakane ons gemeld bij het AWA hotel. In de middag nog kort het dorp ingewandeld. Een echt strand en vissersdorp met heerlijk ruikende viszaken waar je water uit de mond liep. Later in de avond nog langs de zee gewandeld. In de verte White Island zien liggen. Op 9 december 2019 bezochten 47 Australische toeristen het eiland. Ze werden verrast door een plotse vulkaanuitbarsting. In totaal vonden 19 mensen de dood. Gabrielle nadert inmiddels snel en houdt al huis in het noorden met veel regenval en harde wind. Mocht hij toeslaan besloten we om in Whakatane te blijven.

éé
Het 'bijzondere' Woodlyn Park waar we ons één nacht vergaapten aan de onderkomens,  

Whakarewarewan 
Vroeg opgestaan het was nog rustig dus zijn we naar Rotaruwa gereden. Zoon Henk van Hettie liep daar een supermarathon van 103 km. We hebben hem opgehaald en aan de start afgezet en zijn het  dorp Whakarewarewa gaan bezoeken. Vele mooie hittebronnen met veel stoom gezien en eierenluchten wat kwam door de zwavel zeiden ze daar. Daarna Henk weer opgehaald die na 50 km uitstapte met hamstring problemen, nou ja uitstapte, maar Henk liep wél een dikke marathon. Naar huis en voorbereidingen en plannen gemaakt voor de cycloon Gabrielle die op punt staat om verder binnen te vallen. Lekker visje gescoord aan de overkant en op naar zondag wat die ook brengen zal.

Heet water zo uit de grond

Een spuitende geiser en door magma verhitte rotsen warmen water op

Huka Fals
Om 7.30 uur nog geen spoor van Gabrielle. De zon dreigt door te komen en er is nagenoeg geen wind. Stilte voor de storm? We gaan op weg naar ons volgende adres in Taupo aan het Taupomeer. Een enorme plak water dat circa 600 km² groot is en tevens het grootste zoetwatermeer van Nieuw-Zeeland. Deze keer geen lodge maar een hotel. In ons geval Hotel Millennium. Wat een luxe, maar ons een beetje verwennen waren we wel aan toe. In de middag een lange wandeling langs het meer gemaakt. We hoefden tenslotte maar uit onze kamer te stappen en we stonden op het mega lange wandelpad langs het meer. Wat opviel was dat veel heet waterstroompjes, van de vulkanische gronden, uitkwamen op het meer. Het was dan ook lekker warm pootjebaden. Toevallig in gesprek geraakt met mensen uit Amsterdam die ons tipten voor de Huka waterval. Daar zijn we later in de middag nog naar toe geweest. Wat een spektakel. 200.000 liter dondert elke seconde negen meter omlaag. Voldoende on binnen een minuut vijf grote zwembaden te vullen. We zijn die Amsterdammers eeuwig dankbaar voor deze gouden tip.  Op YouTube staan spectaculaire beelden van waaghalzen die deze waterval trotseerden. Zo mooi dat water wat met een donderend geweld voorbijkomt. In de avond heerlijk romantisch gedineerd, daar waren we wel aan toe.

De Huka waterval. een van de mooiste en indrukwekkenste die we ooit gezien hebben (zie filmpje onder aan deze reisbeschrijving)

200.000 liter water per seconden valt hier 9 meter omlaag per seconde

Regendag
Van ons mooie Hotel Millennium in Taupo om kwart voor negen weggereden. De weg waar we gisteren overkwamen naar Taupo was nu afgesloten. De eerste 20 kilometer langs het Taupo meer. Op weg naar Ohakune naar Ruapehu Mountain Motel en Lodge. De regen en aantrekkende wind van Gabriella teistert ons al heel de dag. Begin van de middag waren we in Ohakune. Dat werd een lange dag op de kamer blijven alleen even weg voor boodschappen.

Wellington
Om kwart voor negen aangereden voor de lange tocht naar Wellington de hoofdstad van Nieuw- Zeeland. Onderweg prima weer met wat regen, soms ook een zonnetje. De eerste kennismaking met orkaan Gabrielle is nota bene in het uiterste zuiden van het Noordereiland. Door de straat van Cook blaast hij een snoeiharde wind en provoceert veel regen. Alle overtochten naar Picton zijn afgelast. Die van ons met Bluebridge morgenvroeg om 08.15 uur gaat nog wel door. Daarover is morgenvroeg pas zekerheid. Alles onder voorbehoudt, maar dat vernemen we morgen vroeg pas. Vanmiddag naar het TE Papa museum. Gratis toegang geweldig mooi en verteld veel over de evolutie van de twee eilanden. Daarna lekker (wel duur) en classy gegeten bij Restaurant Wildfire Wellington met een Valentine dinner. De Wijn was 10 euro per glas!!!Naar de kamer en vroeg slapen. Morgen met spanning kijken of de overtocht doorgaat…

De Hoofdstad Wellington geteisterd door wind en regen met dank aan Gabrielle 

Een dag om nooit te vergeten en nooit meer hoopt mee te maken
Een onrustige nacht. Vroeg wakker en snel op de telefoon gekeken. De afvaart gaat nog door. Geen ontbijt en snel weggereden naar de haven waar onze Blue Bridge boot vertrok. Het inchecken was al begonnen. Snel even de auto inleveren bij Europecar. Niet te vinden..jeetje waar zitten die? Blijken die bij de anderen ferrydienst Interislander te zitten die overigens nog alle vaarten heeft afgelast voor vandaag. Daar vinden we een brievenbus van Europecar en gooien de sleutel door de brievenbus. Met zware koffers en tassen in de regen 1,5 kilometer teruggelopen naar de andere haven. Een helse tocht die we niemand gunnen. Moest als76 jarige al mijn krachten aanspreken om dit tot een goed einde te brengen. Hettie was al vooruit en liep (sjouwde) 100 meter voor mij uit. Gelukkig en dodelijk vermoeid net voor het sluiten gaan van de in incheckbalie konden we een half uur later aan boord. Een ruwe zee met dank aan ‘Gabrielle’ maar in een heerlijk fauteuil de zee bewonderen. Het binnenvaren van Picton is een verademing en geeft mooie vergezichten. Het is daarom raadzaam bij een overtocht altijd de dagvaart te nemen. In Picton was het 21 graden en de zon scheen volop. We kregen een vrij nieuwe Kia Sportage mee. Een heerlijke auto met hoge instap. Op weg naar Motueka waar we drie dagen zouden verblijven.

De overtocht van Wellington naar Picton duurt 3,5 uur en vooral op het einde met leuke vergezichten

Abel Tasman en aardbeving
Ons eerste doel in Motueka is een bezoek aan het aan het Abel Tasman Nationaal Park. De entree van alle parken is gratis. Bovendien had ik dan korting gevraagd omdat Tasman tenslotte een Nederlander was niet waar?. Lekkere wandeling langs de deels droog liggende zee vlakten die bij vloed wel water bevatten. Een werkelijk vrij vlakke aan te bevelen wandeling, met mooie vergezichten. Op de terugweg een ´bakkie´ gedaan in het paviljoen en nog twee backpakkende meisje gesproken uit Nederland. In de avond buiten ons huisje zitten eten. Die dag was vonder 60 kilometer uit de kust van Wellington een flinke 6.7 aardbeving plaats. Iedereen had het gemerkt tot in Australië toe. Wij niet of zou het de vermoeidheid zijn van de wandeling in het Abel Tasman park?

De stranden in het Abel Tasman park zijn heel speciaal vooral de kleurschakeringen zijn bijzonder

Hoogtepunt
De volgende dag geboekt voor een boot- wandeltocht vanuit Kaiteriteri opnieuw in het Abel Tasman Nationaal park. We voeren eerst met de boot langs de prachtige witte zeven strandjes voor een kennismaking. Op de terugweg werden diverse mensen afgezet. Wij gingen eraf in de Appeltree-baai en liepen zeven kilometer over soms ruige paden naar Anchorage-baai. Alles was overigens prima te doen zonder dat het echt gevaarlijk werd. Prachtige vergezichten op een blauwe rustige Tasmanzee. Het heerlijke weer was een extra toegift van moeder natuur en maakte het allemaal nog mooier. Mijn vriendin Hettie en Ikzelf hebben wel eens zitten debatteren wat nu het mooiste was van onze reis naar Nieuw-Zeeland. Bij haar scoorde Abel Tasman heel hoog ik moest er nog over nadenken, maar ging wel ver met haar mee.

De idyllische strandjes of je aan het einde van de wereld zat

Zonder woorden....

En tot slot nog een verfrissende duik

Cape Foulwind
De rit van Motueka naar Westport was 230 kilometer. We hadden daarvoor één nacht geboekt en genoten van de mooie rit die ons naar het kustplaatsje voerde. Nadat we in de middag arriveerden nog naar Cape Foulwind geweest. Een mooie rotsenformatie met een bulderende zee. Veel blauwe Robben gezien een speciaal klein ras die ook pubs bij zich hadden. Een paar uur vertoefd en genoten van het uitzicht, de ruwe zee en de kindercrash van de jonge zeehondjes. Cape Foulwind Area een re-Vegetation project. Keurig aangelegde paden en goed onderhouden. Het doel en opzet staat duidelijk te lezen op de diverse borden bij de parkeerplaatsen van het gebied.

Cape Foulwind Area een re-Vegetation project

The Pancake Rocks
Deze morgen om 8.30 uur vanuit Westport vertrokken naar Franz Josef 273 kilometer verder. Prachtige route die geen moment verveelde, o wat mooi. Gestopt voor ons hoogte puntje van de dag bij de rotsenformatie ‘The Pancake Rocks’ Geweldig wat mooi hoe kan de natuur en zee dit beeld ooit geschapen hebben. Daar nog koffie en iets lekkers gescoord en verder naar het Glacier Alpine hotel. Een lodge met prima kamers. In de avond lekker gegeten bij Alice May met een menu dat vertelt over het crimineel verleden van de baas en dat was niet mals. Best grappig. Een goed restaurant voor een redelijke prijs. Dat bleek aan de rij die buiten stond te wachten om binnen plaats te mogen nemen.

The Pancake Rocks met een beetje fantassie zie je ook nog gezichten

Wie lust er een pannekoek?

De gletsjer lag aan je voeten
De volgende morgen zou het dan moeten gebeuren: de helivlucht naar de Franz Josef gletsjer en sneeuwballen gooien. Onze vlucht was verzet naar de vroege morgen dat kwam goed uit want het was kraakhelder weer. Alleen de piloot mocht niet landen op de gletsjer. Heel jammer. De reden was onduidelijk, maar het nam niet weg dat het een schitterend gezicht was. Een vlucht die ons nog lang bij zal blijven. De piloot deed er ook alles aan om zo dicht mogelijk langs de sneeuwranden te vliegen.  In de middag naar de voet van de Gletsjer gewandeld. Een wandeltocht van één kilometer heen en natuurlijk weer terug. Langs ‘Peters Pool’ uiteindelijk op het eindpunt gekomen. Een echte aanrader. De tocht naar de gletsjer gaat over vlakke paden. Een mooie en indrukwekkende dag lag achter ons.

Mooie ervaring. Jammer dat we op die dag geen sneeuwballen mochten gooien boven op de gletsjer. Kregen daar wel 120 euro voor terug.

Knipperende ogen tocht
Kan het nog mooier, vraag je jezelf wel eens af. Jawel degelijk! Zeker in Nieuw-Zeeland en dan vooral op het Zuidereiland val je van de ene verbazing in de andere. Vandaag van Franz Josef naar Wanaka gereden.280 kilometer, maar met veel fotomomenten, vaak kom je een bord tegen met een fotocamera daarop en dat weet je het wel. We sloegen er maar zelden een over. De een nog mooier dan de andere. Voor de foto’s die ik op facebook plaatste kreeg ik soms het commentaar dat mijn camera het water wel extra blauw maakte. Absoluut onzin je moet het met je eigen ogen gaan aanschouwen. Dat water is echt hemelsblauw. De lucht heeft veel invloed en maakt het zo speciaal. Heb over de hele wereld veel blauwe wateren gezien, maar niet een als die in Nieuw-Zeeland. We zouden er een RAL kwalificatie aan moeten hangen. Wel opletten voor die kleine zandvliegjes die venijnig steken en (na een paar dagen) veel jeuk veroorzaken. Ze zagen mij als een dankbaar object. Dus even geen korte broek en je armen bedekken of met adequate spray spuiten. Spray, dat in Nieuw-Zeeland verkrijgbaar is, schijnt het meest probate middel te zijn. Maar goed het hoort bij dit land zullen we (morrend) zeggen. Straks gaan we eten bij Ine en Gijs uit Zijtaart en Veghel, lijkt me leuk om te doen. Die wonen hier in Wanaka waar het 25 gaden is. Gijs en Ine wonen al meer dan zestien jaar in Nieuw-Zeeland.

Soms een overweldigende rivier, soms een stroompje

Veghels kwekken
Rond vijf uur reden we de camping op waar de familie tijdelijk verblijft. Ze zijn bezig met de bouw van hun nieuwe optrekje. Twaalf jaar woonden ze in Pegasus, de rest hier in Wanaka.  Gijs staat ons al op te wachten en Ine zwaait ons al toe. Dat Gijs een Jongeneel is straalt er van alle kanten vanaf. Als twee druppels water vader Rinie. Na al dat goede weer dreigt er nu plots regen. Er wordt gewikt en gewogen. Gaan we binnen zitten of proberen we toch buiten te gaan eten? Toch maar binnen want de druppels worden iets groter. Het videogesprek is inmiddels opgenomen. Het werd een gezellig samenzijn met twee mensen die we wellicht nog nooit in ons leven hebben ontmoet. En dat was wederzijds. Het klikte en Ine had lekker gekokkereld. Lekker knus in de caravan want de voorspelde regen kondigde zich in de avond al aan.  Herinneringen uit Nederland opgehaald, maar ook gesproken over dit land. Snap best dat Gijs en Ine hier gaan wonen aan het Lake Hawea echt een plaatje. Ine vertelde dat ze wellicht in eerste instantie hadden gekozen voor te bouwen aan Lake Wanaka , maar dat scheen veel te duur te zijn. We hebben weer wat meer van Nieuw-Zeeland leren kennen die avond. Leuk was dat zeker.

Een van de mooie momenten uit onze vakantie het bezoek aan Gijs en Ine.. Excuses voor het slechte geluid omdat mijn mijn camera stuk was geraakt tijdens de reis
foto

Raindrops
Het regent al heel de nacht en ook vanmorgen met regen wakker geworden. Het is meer een druilerig regentje geworden, maar je wordt er evengoed nat van. Het bezoek gisteren bij Gijs en Ine was leuk. Ine had lekkere dingen gemaakt dus goed gegeten. De planning voor vandaag is een wandeling langs het Wanaka meer. We hebben onze geplande wandeling vanwege de regen toch nog even uitgesteld. Ik ben maar alvast begonnen aan mijn reisverhaal over deze geweldig mooie vakantie. Uiteindelijk werd het toch nog droog en een leuke wandeling langs het Wanaka meer gemaakt. Natuurlijk een foto geschoten van die ene beroemde boom die daar moederziel alleen in het water staat. Hordes fotografen waarom? Hij is wereld beroemd en dat voor een boom. Googel hem maar eens dan zul je het ervaren. Daarna nog koffie en cake in het dorp geholpen door een leuke serveerster uit Antwerpen. ‘Mijne lief heb ik hier gevonden daarom woon ik hier” ,wist ze ons in de heerlijk klinkende Belgische taal te vertellen.  

Het beroemde plaatje dus....kan ik niet achterbliljven 'The famous tree in the lake'

Veel te zoete saus
Onze vakantie loopt wat naar het einde toe. Wij overigens niet en hebben nog alle plannen, maar wel qua datum. Op donderdag 2 maart hopen we weer Veghel in te rijden met een boel herinneringen. Vanmorgen vertrokken uit het mooie Wanaka. De bergen tegenover het Blauwe Wanaka meer vertoonde we een verse sneeuwlaag. Althans de hoge bergen. Om half negen weggereden naar onze eerste stop in Arrowtown. Een rustiek dorpje dat in zijn geheel is teruggebracht naar de stijl toen de goudzoekers massaal dit dorp en omgeving aandeden. Leuk om eens door te lopen alleen jammer van al die auto’s die voor die mooie oude rustieke gebouwen stonden geparkeerd. Ook nog het museum bezocht. Apart waren de authentieke Chinese onderkomens langs het dorp. Koffiegedronken en doorgereden naar Te Anau 227 km verder. Een mooie route langs meren en bergen, echt geweldig. Gijs Jongeneel zei het dinsdag al dat hij mooi was die route en daar was geen woord van gelogen. We hebben weer boodschappen gedaan en getankt bij de Caltex. Die bestaat hier nog. Kan me herinneren dat hij vroeger aan de Udense weg ook heeft bestaan tegenover waar nu het BP-tankstation staat. Mijn opa Piet Vonk heeft er nog gewerkt na zijn pensioen. Te Anau is een badplaatsje aan een groot meer: Lake Te Anau. Veel lodges, parkjes met huisjes en motelletjes. Morgen naar Milford Sound om 07.45 uur worden we hier op het park met de bus opgehaald.

Mooi nostalgisch dorpje toen de goudzoekers hier hun geluk en liefst goud kwamen halen. Rechts onder het Chinese onderkomen,jammer had geen 3D internet aansluiting. 

Milford Sound
Wordt in reisbeschrijvingen als een ´must see´ aangeduid. Om die reden hadden wij een dagtrip geboekt. Met een lux busje om 07.45 uur aan de lodge opgehaald. Een leuke chauffeuse die veel wist te vertellen onderweg en natuurlijk een paar maal gestopt. Het is absoluut toeristisch dat Milford Sound, maar inderdaad zéér de moeite waard. De bezoekers van Noorwegen zullen een paar dingen herkennen, maar de watervallen die langs de steile wanden in het water kletteren maken het speciaal. Maar zoals op veel plekken in Nieuw-Zeeland, nooit ergens overdreven druk. De mogelijkheid om er te komen is ook mogelijk met een vliegtuig. Ze hebben een bescheiden vliegveldje. De weinige hotels die ze hebben hanteren exorbitant hoge prijzen tot wel 900 euro per nacht. De ‘dwaas’ is in dit geval niet de aanbieder maar hij die het er voor over heeft. Diverse boten lagen klaar om met groepen een rondvaart te maken. Langs de steile indrukwekkende rotsen met de zojuist vernoemde watervalletjes. Mooi om te doen in dit prachtige natuurschoon. Op de terugweg naar Te Anau nog een paar maal gestopt voor een korte boswandeling met uitleg van de chauffeuse over wat groeit en bloeit in die mooie natuur daar. In de avond toch maar een diner geriskeerd in het Glow Worm restaurant. Dat viel tegen. Vooral de communicatie tussen de Aziatische bediending en klant was niet geweldig. Wij kregen uiteindelijk een groot bord met gefrituurde stukjes kip die uiterst zoet smaakten en aan elkaar kleefden. Dan verlang je toch al snel naar je eigen Kotaradja of de Manderin. Geen culinair succes, dus snel afgerekend en koffie thuis.

Het spiegelmeer opweg naar Milford Sound

Milford Sound zie ook het fimpje later

Twizel,Twizel,Twizel
Deze mooie naam is verbonden aan dorpje waar we vanaf Te Anau 358 kilometer voor moesten reizen. Vooral het gedeelte langs het meer van Waktipu is prachtig. Verder een rit door heuvelachtig gebied. Twizel kondigde zich al van grote afstand aan met de besneeuwde bergtoppen van het Mount Cook gebergte. Vanuit ons appartement was dat een fraai gezicht. In de avond een (te) lange wandeling gemaakt rond het dorp. Morgen naar het Mount Cook gebergte, waar Mount Cook, met de top op 3630 meter, de hoogste is. Prima Lodge alleen die koffers de trap op sjouwen. Maar je krijgt er handigheid in behalve adem.

Mount Cook
Op deze laatste zondag in het zo mooie Nieuw-Zeeland gaat ons tochtje naar het Nationaal park Mount Cook. Het ligt op 65 kilometer van Twizel. Het reusachtige bergmassief met de volop besneeuwde toppen zijn al vroeg van veraf te zien. Langs het fel hemelsblauwe meer Lake Pukaki is het heerlijk rijden. Nog een flinke wandeling gemaakt op Mount Cook om dicht bij de gletsjer te komen, maar nog dichterbij ging niet. Er zijn daar drie uitgezette wandelingen die op borden staan aangekondigd. In het Visitor Center is het leuk vertoeven. Mooie foto’s, verhalen en terugblikken over bergbeklimmers die de hoogste berg van Nieuw-Zeeland beklommen of slechter: het leven lieten. Ze moesten zich vaak met beperkt gereedschap behelpen. Films en nog authentiek gereedschap, echt een ‘must see’ en de entree is gratis. Nieuwzeelander Edmund Percival Hillary was belangrijk voor de bekendheid van Mount Cook en de Zuidkant van de berg werd naar hem vernoemd. Hillary staat ook met afbeelding op een vijf dollarbiljet. Op de terugweg zijn we nog bij een ‘Zalfmfarm’ langs geweest. Daar vanzelfsprekend een heerlijk broodje zalm gescoord. Morgen naar Kaiapoi 292 kilometer rijden, net voorbij Christchurch.

Het James Cook gebergte genoemd naar de herontdekker van Nieuw-Zeeland  nadat Abel Tasman dat niet lukte, maar wel de naam gaf

Pegasus Bay
We verlaten Twizel vroeg om 8.00 uur. Er liggen tenslotte nog bijna 300 kilometers macadam voor ons naar Kaiapoi, onze volgende pleisterplaats. We rijden om 13.15 uur de inrit op van ons Williams Motel. De eigenaar doet wat nors omdat we drie kwartier te vroeg waren, maar hij smolt spoedig van mijn warme praatjes en bleek het toch een aardige man. We hebben na het inhuizen nog vijf kilometer gewandeld op het mooie verlaten strand van de Pegasus Bay die uitmondt in de Indische oceaan als mijn kaartje klopt. Bij de parkeerplek werd in het brakke water volop op zalm gevist. We hebben van al die twintig sportvissers, die er zeker stonden, er niet één gezien die er een had gevangen. ‘Als je er een vangt heb je wel een grote te pakken’ Wist een Amerikaanse visser ons te melden. Hij kwam uit New York en zijn zoon woonde in Christchurch. Nog een keer naar de supermarkt omdat we nog wat dingen vergeten waren. Morgen naar Kaikoura voor de laatste twee dagen.

Pegasus Bay...Wij waren de enige bezoekers hoe mooi dan toch

Kaikoura
Na 187 km in Kaikoura aangekomen. Onderweg nog even gestopt bij de mooie Annes Lagune. Fraai tochtje naar Kaikoura door de bergen en op het laatst langs de zee die daar Gooch Bay is genoemd. Bij onze lunchstop ergens langs die zee nog veel dartele dolfijnen zien springen in de verte. De mevrouw aan de receptie liet ons bij aankomst een fotoboek zien naar aanleiding van de enorme aardbeving, 7.8 op de schaal van Richter, die hier plaats vond op 13 november in 2016. Het schiereiland van Kaikoura is in zijn totaliteit op veel plekken, inclusief huizen, twee meter hoger komen te liggen. Dus opgelicht uit de bodem. Echt als je de foto’s ziet vraag je jezelf af hoe hebben ze het ooit kunnen herstellen. In de avond hebben we een bezoek gebracht aan de peninsula hier in Kaikoura. Op het strand van het uiterste puntje heeft zich een soort maanlandschap gevormd. Een landschap dat door toedoen van de krachtige aardbeving uit de bodem van de zee is verrezen De voorlaatste nacht. Vandaag veel zeehondjes en dolfijnen gezien morgen eens kijken of dat lukt vanuit het vliegtuigje waar ons zelfs walvissen zijn beloofd.  

Dit was eerst zeebodem. Door de aardbeving in 2016 naar de oppervlakte getild ook het eiland inclusef de huizen staan nu hoger. 

Sunrise
Om kwart voor zeven richting de zee gewandeld in de Baai van Kaikoura. Om iets na zevenen liet de zon zijn kopje zien om een paar minuten later ruim boven de horizon ons toe te stralen. Daarna ontbeten en een kattenwasje. De douche was een bubbelbad met heel veel knoppen daar zijn we maar niet aan begonnen. Vertrokken en door naar de mini luchthaven van Kaikoura. We zouden een vlucht hebben om 10.30 uur dus waren we zoals we meestal op vliegvelden zijn: veel te vroeg. Daar nog wat rondgehangen tot er een pilote op ons afkwam en zei dat we eerder mochten in een nog kleiner vliegtuigje een Piper Cup achtig iets. Een hele luxe privé vlucht. Hettie achterin en ik mocht langs de piloot zitten. Gas erop en op weg naar de walvissen. We hadden geluk en onder ons zwom plots een walvis van de Potvissen soort. Een Sperm Whale waar het mannetje wel 18 meter lang kan worden en de 40 ton kan aantikken. Een imposant gezicht die spuitende kolos te zien. Heb er ooit een gezien op Coste Rica in de verte en in Sidney , maar niet zo duidelijk als vanmorgen. Na de vlucht doorgereden naar Kaiapoi waar we deze mooie vakantie af gaan sluiten Later op de avond nog een wandeling gemaakt op Kairaki Beach.en snel weer terug er stond een soort van zandstorm. En wederom hebben we de vissers niet een zalm zien vangen ..ja een kleintje.

Toen miste ik mijn 120-300 lens om deze mooie giga potvis vasst te leggen. 

The end…
De dag waar we eigenlijk zo tegenop gekeken hebben was daar. Koffers nog eens nagekeken en voor de laatste maal ons ontbijtje verorberd op Nieuw-Zeelandse bodem. Op naar Christchurch Airport. Auto ingeleverd bij een vriendelijke mijnheer, koffers op het karretje en naar de ontvangsthal. We vlogen in drie uur naar Brisbane Australië met een 737-800 en daar opgestapt op de grote A380 reus van Emirates naar Dubai. Een vlucht van 14 uur. Op het enorm grote vliegveld in Dubai, waar treinen en bussen rijden, kennis gemaakt met deze megamaatschappij. Met de 777-300 van Emirates aan het laatste traject (7,5 uur) naar Düsseldorf begonnen. Auto opgepikt en om kwart voor vijf vrijdagmiddag parkeerde we de auto op onze inrit thuis. Koffers naar binnen en met een knoert van een jetlag in de bank geploft.

Aan alles komt een eind. Helaas ook aan deze reis die op ons beiden een diepe indruk heeft gemaakt. Maar de zon komt altijd weer op dus ook hier in Baai van Kaikoura.

Conclusie:
Nieuw-Zeeland is een prachtig mooi land, met uiterst vriendelijke bewoners die je graag te woord staan. Vaak zijn het bewoners waarvan de voorouders niet in Nieuw-Zeeland geboren zijn, maar ooit hiernaar toegekomen. Soms met een wat hollands klinkende achternaam.  Het is een wat ruiger land. Geen ‘huisje boompje beestje’ cultuur, zeker niet. Soms herkende ik er een beetje Amerikaans in. Brede opritten en betonnen stoepen met soms een basket aan de garage. Toch is dat niet de hoofdsport, dat is rugby. Alle scholen en in parken hebben een rugbyveld. Het Noordereiland is wat ruiger en leven veel ’s. Ze kwamen daar in 1200 aan land en altijd gebleven. Veel vrouwen met een getatoeëerde kin laten hun afkomst zien. De prijzen in de supermarkten doen niet onder voor die van Nederland. Uit gaan eten hebben we maar een paar maal gedaan. Wij kozen er voor onze levensstijl daar voort te zetten. De prijzen liggen praktisch gelijk aan Nederland. De benzine is goedkoper, ongeveer 1.50 euro de liter. Op veel plekken moet de pompbediende de pomp activeren of je kan alleen met een creditkaart vooraf betalen. Nog zoiets onze ING- en RABO-pasjes werkten niet om af te rekenen ondanks dat ze op ‘Wereld’ stonden. Je kon er wél mee geld pinnen. Dus bijna alles contant afgerekend en in het uiterste geval met onze creditkaart gepind waar ze hier in Nederland dan later kosten voor afschrijven. Slaapplaatsen zijn er meer dan restaurants. Vooral de lodges zijn bijzonder in trek bij de vele backpackers die het land aandoen. Je kan er je wasje doen en op de meeste plekken een eigen douche en toilet. Soms een gezamenlijke keuken, maar in de meeste gevallen is die mogelijkheid ruim aanwezig op je eigen kamer. Bij het zien van de foto’s krijg je vaak alle bewondering. Maar ook worden wel eens vergelijkingen getrokken. De berglandschappen zoals bij Milford Sound doen vaak denken de Noorse fjorden. De reuzen Alpen brengen je ook terug naar Zwitserland of Oostenrijk. Het klopt, maar het is in Nieuw-Zeeland allemaal in één land te vinden. De combinatie met de felblauwe meren of zeeen zijn zo uniek dat ik ze elders nog niet heb waargenomen. De rotsformaties als Pancake Rocks bij Punakaiki vind je echt nergens. Nieuw- Zeeland, een van de mooiste landen die we hebben gezien, dat staat vast.

Deze giga grote A380 was onze grote vriend en bracht ons veilig heen en weer thuis

Tot slot..
We hebben hier een lijst gemaakt van onze slaapplaatsen en ze een cijfer gegeven. Eigenlijk zou onze reis niet doorgaan om dat veel plekken volgeboekt zaten. We waren aan de late kant en het is in onze winter, daar zomer, dus hoogseizoen. Op ons verzoek heeft Reisbureau De Wit nog eens gekeken of er geen mogelijkheden waren. Dan loop je het risico dat de plekken waar je meestal één of twee dagen blijft, wat eenvoudiger zijn. Dat wil niet zeggen dat ze slecht waren dat is van de 17 plekken hooguit een maal gebeurd en dat viel zelf nog mee. Dus een dikke duim omhoog richting De Wit Reizen die ons voortreffelijk hebben bijgestaan. Wij hebben met sommige dingen zoals de regenval vooraf en de Cycloon Gabrielle wel wat mazzel gehad. De modderstromen en omgewaaide masten en bomen die Gabrielle had veroorzaakt op plekken waar wij ooit verbleven, waren talrijk. Beter nog we hadden bijna elke dag goed weer. Rond de 22-23 graden met uitschieters naar 26 graden. Nog even een goede raad. Van dingen uitstellen komt meestal afstel luidt het spreekwoord. Ben je nog ooit van plan deze reis te gaan maken doe het dan ook! Wij kijken er met een brede glimlach, van oor tot oor, met genoegen op terug. 

Compilatiefilm van de totale vakantie.

Onze verblijfplaatsen en bevindingen met waarderingscijfer. Nogmaals geen verwijt aan reisbureau De Wit die hun uiterste best hebben gedaan om onze reis toch door te laten gaan. Over de bedden hebben we geen oordeel dat is puur persoonlijk, maar voor ons waren ze in de meeste gevallen prima. Internet en parkeergelegenheid (met uitzondering in Wellington) was in alle onderkomens voldoende aanwezig.

Noordereiland

President Hotel Auckland  5,5
Het is een gedateerd hotel met 15 verdiepingen. Ligt midden in het centrum van Auckland. Het ontbijt was matig. Klein kamertje met keukentje. Moeilijk bereikbaar omdat wegens een verbouwing de straat was afgesloten.

Riverside Lodge Paihia  6
Uiterst vriendelijk personeel. Ook deze lodge is door Aziaten overgenomen die de Engelse taal niet goed beheersen, maar nogmaals uiterst vriendelijk en behulpzaam. Mooie ligging buiten de stad al was het buiten verwaarloosd. Gedateerde gezamenlijke keuken waar niet alle apparatuur werkte en het bestek niet klopte. De aanliggende conversatiezaal rook muf. De kamer vergoedde weer veel. Ruim van opzet met twee kamers en goede en nette toilet en douche. Het geruis van de Haruru waterval was duidelijk te horen en kon je heerlijk bij inslapen.

Parakal Springs lodge Helensvile  6,5
Weinig personeel waardoor de receptie niet altijd bemand was. Hellensvile is een wat verpaupert dorp wat voor ons een tussenstation was en verder geen activiteiten gepland waren. Ruime kamer met buiten een heerlijk bubbelbad met warm water uit de vulkaan. Douche was prima en ook het toilet. Ook hier zoals op de meeste plekken een extra 1-persoons bed wat handig is om je koffers op te leggen. De keuken was op zich prima, maar borden en bestek waren niet volledig.

Tahtahi lodge beach resort Hahei 7
Een echt backpackers lodge. Het oogde fris en een mooie ligging. Was wel gehorig. Een gezamenlijke keuken waar alles voorradig was. Nadeel was voor drie kamers één gezamenlijke douchruimte en toilet. Een paar minuten wandelen naar het prachtige strand was een pré.

Woodlyn Park Waitomo  5,5
Het park was grappig om te zien. De verblijven waren in een oude boot, nostalgisch vliegtuig, treinstel en een Hobithuis. Wij lagen in de boot waar alles schuin was ook het bed. Je moet een beetje meedenken dat je op een boot zit, maar dat lukte ons niet. Gelukkig maar voor één nacht. Wellicht voor weinig eisende backpackers nog redelijk genoeg. Voor we gingen nog even over het park gewandeld en de ‘verblijven eens op de foto vastgelegd.

Awa Motel Whakatane  8
Mooie ligging pal in het dorp aan de Bay of Plenty aan de stille oceaan. Keurige receptie met vriendelijk personeel. Mooie kamer en keuken waar je niet kon koken als enig minpuntje. Prima douche en toilet en je kon gratis je wasje doen.

Millenium Hotel and Resort Manuels Taupo  8,5
Sjiek keurig hotel. Mooi gelegen aan de Waipahihi Bay van het Taupo meer waar warmwaterbronnen in uitkomen. Zwembad aanwezig en uiterst vriendelijk personeel. En wij hebben er lekker gegeten in een restaurant waar je uitkijkt op het meer. Als je blijft eten reserveer een plekje aan de raam voor het fantastische uitzicht.

Ruapehu Mountain Motel & lodge Ohakune 6
Een tussenhotel voor ons op weg naar Wellington. Het regende vooral in de middag hard en continu en daar kon onze lodge voor vandaag niets aan doen. Een simpel onderkomen met nette kamer en gezamenlijke keuken. We mochten al vroeg op de kamer dat was wel fijn gezien het slechte weer. Alles was wat gedateerd, maar wel voorradig.

Microtel wellington 7,5
Een hotel midden in het drukke Wellington. Dat geeft snel problemen met parkeren, maar het lukte. Een hotel met supermoderne kamers. Ze hadden een parkeerdek waar het parkeren 20 euro bedroeg per nacht. Slechts één stoel maar aanwezig. We moesten al vroeg weg voor de ferry en konden dus niet naar het inclusief ontbijt dat pas na zeven uur mogelijk was.

Zuidereiland

Avalon Manor Motel Motueka  8
Mooi groot motel. Netjes onderhouden. Veel ruimte op onze kamer met extra kamer voor de koffers. Makkelijk parkeren en vriendelijk personeel. Voldoende bestek met sjieke service. Dicht bij het dorp voor boodschappen. Een mooi uitzicht op de bergen vanuit onze kamer.

Westport Spa Motel 7
Keurig Motel. Lekker dicht bij het centrum en alles aanwezig. Wij lagen boven dan mis je de lift. Het Spa Motel ligt aan de doorgaande weg.

Alpine Glacier Motel Franz Josef 7
Opnieuw een Keurig motel vrij centraal in het dorp met een paar mooie en betaalbare restaurantjes. Wij hebben lekker gegeten bij Alice May. Alles aanwezig en je kon er een wasje doen. Prachtig uitzicht op de Alpenreuzen. Hier hebben wij de vlucht met de helikopter gemaakt.

Oakridge resort Lake Wanaka 7,5
Prima groot motel met keurige kamers en kookplaatje. Alles aanwezig op onze bovenwoning. Geen lift. Mooi uitzicht op de goed onderhouden tuinen. Vriendelijk personeel.

The Village Inn Te Anau 6
Ook alweer een lodge hotel wat is overgenomen door Aziaten. Slecht Engels en matig van begrip. Het bijbehorende en inpandig restaurant is geen aanrader. Een moeilijke menukaart waar we niet veel wijzer van werden. Blijven wel vriendelijk lachen. Gedateerde ruime kamer met sjofele gordijnen met vieze koelkast. Op het oog leek het netjes maar dat viel tegen.

Colonial Motel Twizel 7
Mooi uitzicht vanuit onze kamer (tweede etage dus klimmen) op de besneeuwde toppen van Mt Cook 50 kilometer verder. Eenvoudige kamer maar alles was aanwezig. Dicht bij het winkelcentrum van Twizel.

Kaikoura Gateway Motor Lodge 7,5
Een vriendelijk ouder echtpaar runt deze Loges. Kamers eenvoudig wél met een bubbelbad. Via een steile klim/afdaling op het strand. In de morgen indien gewenst kijken naar Sunrise. Prima apparatuur die goed werkte en voldoende bestek. Deze lodges liggen aan een drukke weg.

Williams Motel Kaiapoi 8
Eveneens gerund door een ouder echtpaar. Alles piekfijn in orde. Schoon en alles aanwezig. Een typisch hotel als doortocht. Voor ons als laatste onderkomen gekozen gezien de gunstige ligging naar de luchthaven van Christchurch die op twintig minuten rijden ligt van het motel. 

@peterveghel